پاسخ: شیعه و سنی معتقدند که علی نامی است که خداوند بر علی بن ابیطالب نهاد و این مطلب را «میر سید علی همدانی» در مودت هشتم از کتاب مودة القربی و «سلیمان بلخی حنفی» در باب 56 ینابیع المودة و «محمد بن یوسف گنجی» در باب هفتم کفایة الطالب با مختصر اختلافی در الفاظ و کلمات نقل نموده‏اند که چون علی(ع) از مادرش فاطمه متولد شد، فاطمه نام پدرش اسد را بر او گذارد، جناب ابوطالب از آن اسم راضی نبود و فرمود: فاطمه بیا امشب به بالای کوه ابو قبیس برویم - بعضی گفته‏اند برویم در مسجد الاحرام - و خدا را بخوانیم شاید ما را خبر از اسمی برای این بچه بدهد. چون شب شد هر دو به کوه ابو قبیس (یا مسجد الاحرام) رفتند و به دعا مشغول شدند، جناب ابوطالب دعای خود را به شعری انشا نمود و گفت:
یارب هذا (یاذا) الفسق الدجی‏ و القمر (و الفلق) المبتلج المضی تبین لنا من (عن) امرک الخفی (المقتضی) ماذا تری فی اسم ذا الصبی لما تسّمی لذاک الصبی
ای پروردگار! ای صاحب شب ظلمانی و ماه نور دهنده! آشکار کن برای ما از خزانه اسرار غیب خود اسم این نوزاد را چه بگذاریم. در آن حین صدایی از طرف آسمان بلند شد، ابوطالب سر بلند نمود لوحی مانند زبرجد سبز دید که بر او چهار سطر نوشته‏اند لوح را برگرفت و بر سینه خود چسبانید دید این اشعار ثبت است:
خصصتما بالولد الزکی‏ و الطاهر المنتخب الرضی * و اسمه من قاهر العلی‏علی اشتق من العلی
اختصاص دادم شما را به فرزند پاک و پاکیزه که انتخاب کرده شد و بی نهایت از او راضی هستم و اسم او از جانب خدای علی، علی گذارده شده که مشتق از علی اعلی می‏باشد.
جناب ابوطالب که موفق به درک سعادت این اشعار شد از شدت خوشحالی و سرور به سجده افتاد و حضرت باریتعالی را شکر گذار گردید. آنگاه ده شتر به شکرانه این امر عظیم قربانی نمود و آن لوح را در مسجد الحرام آویختند و بنی هاشم به آن لوح بر قریش افتخار می‏نمودند و آن لوح تا زمان جنگ حجّاج با عبدالله زبیر بود و بعد از جنگ، مفقود شد. [1]

پاورقی:
[1] برگرفته از شبهای پیشاور، ص 821.